ضوابط مربوط به سیستم کشف و اعلام حریق:
به لحاظ اطلاع بموقع از وقوع حریق و تسریع در عملیات اطفایی طراحی و اجرای اصولی سیستمهای کشف و اعلام حریق از نوع دستی و اتوماتیک استاندارد و متناسب با نوع کاربری ، در آگاهی بموقع از خطر موثر بوده و پیش از رسیدن محیط به لحظه بحرانی فرصت لازم برای عملیات مبارزه با آتش سوزی را فراهم مینماید . لذا تمام ساختمانهایی که نیاز به راه دسترسی یا پله اضطراری داشته باشند مثل تمام واحدهای تجاری ، هتلها ، متلها، مسافرخانه هاو خوابگاهها ، انبارها و ساختمانهای اداری ، و سالن های اجتماعات مراقبتی و درمانی و اماکن پر خطر.
اجزای تشکیل دهنده سیستم های کشف و اعلام حریق دستی و اتوماتیک عبارتند از :
تابلوی کنترل مرکزی ، کاشف های اتوماتیک ، شستی اعلام حریق دستی ، آژیرها و زنگ های اعلام خطر ، سیم و کابل مصرفی سیستم ، چراغهای نشانگر ، باطری های خشک و یا آب بندی شده ( اجزای تشکیل دهنده سیستم های کشف و اعلام حریق دستی و اتوماتیک باید دارای علایم و نشان استاندارد معتبر باشد).
در این راستا نکات ذیل ضروری می باشد.
1-10 تابلوی کنتری مرکزی ( استاندارد 5839 BS )
1-1-10 این دستگاه باید در مکان های مناسب ، مشخص ، قابل رویت و استفاده برای نیروهای آتش نشانی و ساکنین ساختمان نصب شود . بهترین مکان ها برای نصب آنها نگهبانی ها یا نزدیک درهای ورودی ساختمان است به نحوی که در معرض صدمات فیزیکی قرار نداشته باشد.
2-1-10 ضروریست نحوه کارکرد و عملکرد پنل مرکزی بصورت قاب شده و خوانا در کنار آن بر روی دیوار نصب گردد.
3-1-10 ضروریست محل نصب مرکز کنترل اعلام حریق به کشف ، شستی و آژیر مجهز گردد.
2-10 کاشف های دودی و حرارتی ( استاندارد 5839BS)
1-2-10 حداکثر فاصله افقی بین هر نقطه داخل فضاهای پوششی دتکتورها باید بشرح ذیل باشد:
2-2-10 دتکتورهای حرارتی 3/5 متر ( حداکثر پوشش برای هر دتکتور 50 متر مربع )
3-2-10 دتکتورهای دودی 5/7 متر ( حداکثر پوشش برای هر دکتور 100 متر مربع )
4-2-10 حداکثر فاصله بین دو کاشف دودی متوالی نباید بیش از 10 متر و کاشف حرارتی بیش از 7 متر باشد.
5-2-10 دورترین قسمت از دیوارهای اطراف تا نزدیکترین کاشف دودی نباید بیش از 5 متر و حرارتی نباید بیش از 5/3 متر باشد.
6-2-10 حداقل فاصله کاشف ها از دیوارهای اطراف آن 50 سانتیمتر است.
7-2-10 حداقل فاصله کاشف ها با دریچه دمنده هوا نباید 150 سانتیمتر باشد.
8-2-10 نصف کاشف های اعلام حریق در تمامی فضاهای مهم ساختمان بصورت جداگانه الزامی است .( در اتاق خواب ، انباری ، اتاق برق ، دفاتر ، راهروها ، موتورخانه آسانسور و لابی دتکتور دودی و در آشپزخانه موتور خانه تاسیسات و پارکینگ دتکتور حرارتی تعبیه شود).
9-2-10 کلیه کاشفها می بایست تابع یکی از استانداردهای معتبر جهانی 54EN، 72NFPAیا 5839BS ) یا استاندارد ملی ایران باشند.
10-2-10 محل خالی ( سقف کاذب یا از این قبیل ) که بیش از 80 سانتیمتر ارتفاع دارند ، نصب کاشف اعلام حریق ضروری است.
3-10 شستی اعلام حریق :
1-3-10 رنگ شستی اعلام حریق باید متضاد رنگ دیوار مکان نصب باشد و تمامی شستی ها می بایست هم شکل و هم رنگ باشند.
2-3-10 در مکانی نصب شود که به راحتی دیده شود ( در هر طبقه نزدیکی درب خروج آن طبقه نصب شود)
3-3-10 ارتفاع نصب شستی های اعلام حریق از کف تمام شده حد اقل 110 و حداکثر 140 سانتیمتر می باشد.
4-3-10 حداکثر فاصله پیمایش برای به صدا در آوردن یک شستی نباید از 20 متر تجاوز کند.
5-3-10 شستی های نصب شده نزدیک ورودی راه پله ها می تواند در منطقه بندی ( زون بندی ) جداگانه و یا هر یک در مدار همان طبقه قرار گیرد.
4-10 وسایل شنیداری ( آژیر و زنگ ها )
1-4-10 صدای آژیر یا زنگ باید پیوسته باشد و به صورتی انتخاب گردد که با صدای وسایل ارتباطی شنیداری غیر از سیستم اعلام حریق متفاوت باشد.
2-4-10 صدای آژیر یا زنگ باید از دورترین نقطه بنا قابل شنیدن باشد.
5-10 وسایل دیداری ( چراغ های نشانگر و چراغ چشمک زن )
1-5-10 چراغ های نشانگر برای یافتن سریع مکان حریق زده کاربرد دارد.
2-5-10 محل نصب چراغ های نشانگر چشمک زن کنار یا بالای درب ورودی مکان می باشد.
6-10 کابل و سیم مصرفی در سیستم اعلام حریق معمولی
1-6-10حداقل سطح مقطع سیم و کابل ها نباید کمتر از 5/1 میلیمتر باشد.
2-6-10سیم ها و کابل ها سیستم اعلام باید از درون لوله مستقل عبور داده شود.
3-6-10در سیستم اعلام حریق آدرس پذیر کابل کشی می باید بر اساس کاتالوگ دستگاه سازنده باشد.
7-10 باطریها :
1-7-10 این باطریها می تواند از نوع خشک و یا آب بندی شده انتخاب شود مشروط بر آنکه هنگام قطع برق بتواند حد اقل به مدت 24 ساعت سیستم را تغذیه و آماده بکار نگه دارد.
2-7-10 در صورت فعال شدن سیستم اعلام حریق و به صدا در آمدن آژیرها بتواند حداقل به مدت 3 ساعت انرژی مورد نیاز آن را تامین نماید.
8-10 زون بندی ( منطقه بندی )
1-8-10هر نا حیه از حریق می بایست منطقه بندی و به یک Zone متصل گردیده و علاوه بر آن موارد ذیل رعایت گردد.
2-8-10 اگر کل مساحت کف ساختمان 3000 متر مربع یا کمتر است می توان آنرا یک زون فرض کرد.
3-8-10 حداکثر مساحت یک زون در یک طبقه نباید بیشتر از 2000 متر مربع باشد.
4-8-10 حداکثر مسافتی که یک فرد در داخل یک زون حرکت می کند تا محل دقیق حریق را رویت نماید نمی بایست بیشتر از 30 متر باشد.
5-8-10یک زون نباید بیشتر از یک طبقه را شامل گردد.
6-8-10در مکان هایی که پله اضطراری و یا راه فرار در پشت یک بخش قرار گرفته که آن بخش و راه فرار در یک منطقه از حریق قرار دارند می بایست راه پله یک زون مجزا در نظر گرفته شود.
7-8-10 اگر یک زون قسمتهای مختلفی را پوشش می دهد در چنین شرایطی شروع زونهای دیگر در انتهای دیوار هر زون در نظر گرفته شود.
